Ik had een ware studie gemaakt van het concept ‘de bevalling’, alles kapot gelezen wat daarover maar te vinden was..
In wat er daarna kwam had ik me niet zo verdiept.
Als ik die bevalling maar overleefde..
Hoe stom!
Want nadat dat achter de rug is, begint het pas echt..
Eindelijk heb je dan je babietje in je armen na al die maanden wachten en niet te vergeten (maar dat vergeet je niet zo snel hoor;-)) die bevalling.
Eindelijk samen!
Nou ja, samen….samen met al die familieleden en vrienden en vrienden van vrienden, buren en andere vage familieleden en kennissen die ineens staan te trappelen om op bezoek te komen en te snuiven aan die heerlijke verse babygeur en zich op te warmen aan jullie pas verworven familie geluk.
Goed bedoeld…
Maar wees gewaarschuwd: dit kan je enorm overvallen.
Dat gebeurde mij althans….
Eindelijk zou het grote genieten beginnen.
Maar dat genieten leek nogal ver weg en dus viel dat nogal rauw op mijn dak..
Borstvoeding?aaaauw!dat doet pijn!
Ava aankleden?Het zweet brak me al uit bij het zien van de overslag rompertjes met een doolhof aan knoopjes.
En jeeeetje dat mijn borsten-of de benaming ‘opgeblazen ballonnen’ was toepasselijker-zoooooo groot konden worden dat had niemand mij verteld.
Om het nog maar niet te hebben over de helse pijnen die gepaard gingen bij het groeien daarvan: stuwing bleken ze dat te noemen.
Verontwaardigd belde ik na drie dagen mijn moeder op: Had je mij niet even kunnen waarschuwen mam?
Twee dagen na de bevalling zat ik nog vol adrenaline en kon geen slaap vatten –ik besteedde mijn nachten aan het geven van borstvoeding, mij verbazen over de hoeveelheid liefde die ons overstrooomde, het schrijven van ellenlange dagboekverhalen over hoe bijzonder ik het allemaal vond en het mailen van mijn pufklasje met mijn bevallingsverhaal..
Een soort van ultiem festivalgevoel maakte zich van mij meester: doodmoe, maar euforisch.
En toen, toen stortte ik in en niet zo’n beetje ook..kraamtranen?
Het leek wel een kraamtranendal waar ik nooit meer uit zou opkrabbelen en mijn lichaam voelde niet meer van mij, overal pijn en dan met name dus down under, dat wat ze dus ook wel het geboortekanaal (huh?!;-)) noemen hoorde ik van de verloskundige..
Gelukkig ging dit ook weer over natuurlijk en genoot ik alsnog met volle teugen.
Maar een volgende keer pak ik het helemaal anders aan met zo’n kraamweek, niet dat ik de illusie heb dat je alles kan sturen, maar iets meer voorbereiding lijkt me fijn.
Ik deel graag mijn lijstje met ervaringen van de eerste keer “kramen“ (ja er is zelfs een werkwoord voor-en ja het is hard werken;-)) en kraamwensen voor een volgende keer met jullie:
Focus op je kindje
Absoluut met stip op nummer 1: je baby is het belangrijkste.
Zoveel mogelijk samen zijn, elkaar knuffelen, een band samen opbouwen en de borstvoeding op gang brengen is prioriteit.
De rest komt allemaal op de tweede plaats.
Zet dus ook je telefoon uit op rust- en voedingstijden en voel je niet verplicht overal direct op te reageren.
Visite
De eerste twee dagen stond ik te trappelen om iedereen onze Ava te showen, maar daarna was ik het liefst op een onbewoond eiland met zijn drieën geweest en had ik spijt van de al ingeplande afspraken voor kraamvisite.
Uit schuldgevoel durfde ik die ook niet af te zeggen en de keer dat ik dat wel deed, werd me dat niet in dank afgenomen. Een hoop gedoe dus om dingen die er eigenlijk helemaal niet toe doen op zo’n moment.
Die mensen kunnen best een weekje of wat wachten.
Kijk het dus per dag aan en plan je bezoek niet langer dan een uurtje in.
Ben je eerder moe, verdwijn dan gewoon naar de slaapkamer en laat de kraamzorg of man-/vriendlief het vuile werk opknappen: het wegsturen van te lang plakkend bezoek (want ja die heb je).
Nog een handige: plan niet op elke dag visite. Met name vanaf een dag of 3 of 4 kunnen de kraamtranen op komen zetten. Deze dagen heb je echt geen zin in visite. Bovendien is het ook heerlijk om een dagje alleen met je kindje en je vriend/man te zijn, zonder alle goedbedoelde adviezen van anderen.
Overigens dachten wij het slim te hebben aangepakt door na 6 weken een babyborrel te plannen. Maar uiteindelijk was dat dubbelop, want we hadden en heel veel visite en en daarbovenop een megagroot babyborrel-feest met wel meer dan 100 man op 1 dag (overbodig te zeggen dat ik gevloerd was daarna;-))..
Overigens is zo’n feest wel enorm bijzonder en ubergezellig: een aanrader dus.
Maar laat iedereen (afgezien van naaste famiie en vrienden) ook dan pas echt komen en kom niet in de verleiding (zoals ik) om alsnog een soort van exclusieve bezoekmomentjes in te plannen voor die tijd.
Een geluk bij een ongeluk: onze geboortekaartjes hadden wat vertraging en dat was best lekker, pas na twee weken wist echt iedereen van de geboorte af en startte de stroom aan gelukwensen en bezoekaanvragen.
Borstvoeding
Het aanleggen van de baby aan de borst is in sommige gevallen bijna een vorm van hogere wiskunde.
Lees je dus in over borstvoeding! Ja, het is volkomen normaal en natuurlijk, maar dat is lopen en praten ook en ook dat moest je ooit leren. De eerste dagen is het even prutsen, valt je baby af (dat is overigens heel normaal, schrik dus niet, alle baby’s vallen af en zijn rond de tweede week weer op hun geboortegewicht, weet je dat ook alvast).
Rond de derde week wil je het waarschijnlijk opgeven, maar na de derde maand ben je jezelf (en is je baby) je dankbaar want wat is het makkelijk om altijd melk bij je te hebben op de juiste temperatuur en zonder gepruts met flesjes,
Kijk alvast anders even of er een lactatiekundige is die je in je kraamweek om tips kunt vragen.
Kraamverzorgsters en de zusters in het ziekenhuis helpen je natuurlijk op weg, maar zijn niet zo gespecialiseerd als een lactatiekundige, schroom dus niet om hun hulp in te schakelen.
En lukt het niet, voel je dan niet schuldig om er gewoonweg mee te stoppen en je kindje te voeden met een flesje.
Het moet geen martelgang worden.
Voeding
Je hebt honger als een paard gedurende de eerste dagen (of zeg maar weken).
Niet zo gek na de lichamelijke inspanning van een bevalling en nu je lichaam wordt gebruikt als een 24/7 melkmachine.
Ik was enorm blij dat mijn moeder de eerste dagen er was en heerlijke groentesoep en ander troostvoedsel bereidde.
Ook zag ik mijn vriend als een soort van superheld omdat hij nog kon koken, ik moest er zelf niet aan denken.
De volgende keer stamp ik mijn vriezer vantevoren vol met verse maaltijden.
Ook een goede: vraag kraamvisite om rond etenstijd langs te komen en een maaltijd mee te nemen als kraamcadeau (zeg niet dat ze bij je mogen koken: want dat wordt een hels lang bezoek met uitgebreide kokkerel-sessies waar je niet op zit te wachten de eerste dagen-weet ik uit ervaring;-))
Rust
Neem zoveel mogelijk rust tijdens deze week. Slapen wanneer de kleine slaapt. Geen klusjes in huis doen, niks forceren. Een bevalling is niet niks en ook al was je bevalling minder zwaar dan je verwacht had, toch is het goed om echt rust te nemen. Door je lichaam deze rust te gunnen voel je je ook sneller weer de oude.
Naar buiten gaan voelt uberhaupt al als topsport de eerste keer: just to warn you!
Acceptatie
Accepteer dat je hormonen af en toe (of gewoon de hele tijd;-)) met je aan de loop gaan deze eerste periode.
Omarm je emoties en accepteer het feit dat het niet alleen maar rozengeur en manenschijn is.
Bovendien zijn je emoties ook heftiger door het slaaptekort: je slaapt weinig aangezien je babietje de eerste periode om de 2,5 uur melk moet drinken.
Accepteer dat ondanks je loeigoeie voorbereiding je babyzet nooit compleet blijkt te zijn. Mark my words: de kraamzorg komt ALTIJD alsnog met een waslijst aan musthaves die essentieel zijn om de kraamweek door te komen. Denk aan tepelcreme,witte kolen (ook voor op je borsten-Google maar es;-)), desinfecterende crème etc.
Accepteer geen bemoeizucht van anderen, want uiteindelijk ben jij de mama met nature’s biggest gift: het moeder-instinct en weet je zelf echt wat het beste is voor jouw eigen kind.
Ter geruststelling
Ben je nu hoogzwanger en lees je dit met een allesoverheersend OMG-gevoel.
Wees gerust: dit is een fase en gaat weer over.
Bovendien ervaart iedereen de kraamweek anders.
Een beetje voorbereiding is alleen de helft van het genieten al wat mij betreft.
All-over staat mij vooral de liefde en verbondenheid met onze dochter bij en was dat superbijzonder om te delen met onze ouders en alle andere mensen die we lief hebben.
Genietze!
Ben ook erg benieuwd naar jullie ervaringen met de kraamperiode!
Tell me!
Liefs Amsterdam Mom
Even voorstellen: blogster Amsterdam Mom Romy
Romy is vierendertig jaar en moeder van dochter Ava (2 jaar), in haar blogs voor Koter&Co deelt ze haar belevenissen en ervaringen als mom in de stad Amsterdam