Inmiddels zijn mijn drie zonen al 27, 24 en 19 jaar oud, maar ik weet het nog als de dag van gisteren hoe moe( maar vaak tevreden) ik altijd was na een enerverende dag met de jongens.

Jongens spelen namelijk nooit rustig, van s’ ochtends vroeg totdat ze naar bed gingen wervelde er een paar stevige winden door ons huis heen, plus de nodige herenvriendjes die over de vloer kwamen.

Aan de ontbijttafel begon het al als de twee oudsten tegenover elkaar zaten en de oudste de middelste gewoon slaperig aankeek ‘Kijk niet zo, zei Thijs(nr 2) dan, duidelijk gevalletje van geen ochtendmens zijn( en dat is ie nog steeds niet) terwijl Sebas lodderig terugkeek en zijn schouders ophaalde. De dag begon natuurlijk allang voordat het ontbijt begon. Batman en Robin, of jij bent de krokodil en je moet me pakken, indiaantje, boefje en politie en ga zo maar door.

Als ze klein zijn moet je natuurlijk de hele tijd in de gaten houden of het allemaal wel goed gaat, tussenbeide komen bij een kinderruzie ook al weet je dat je die scheidsrechtersrol moet vermijden: Mammmm hij pest me, nietes hij begon, nietes, welles, nietes, welles en van die ongein! terwijl je tussen de bedrijven door probeert te genieten van een lekker kopje koffie met schuim en een krantje.

Als ze eenmaal naar school gaan komt er iets meer regelmaat en rust in het ( en jouw leven) en kom je ietsje meer toe aan wat jij wilt doen op een dag, alhoewel bij mij in de maand dat Thijs, zoon nr 2 naar de kleuterschool ging, ons cadeautje nr 3, Sam geboren werd.

Af en toe, heeeel af en toe konden ze ook rustig spelen, vooral als dat moest want Sam sliep en daar moesten ze rekening mee houden. En als niets meer hielp was er gelukkig een hele reeks met videobanden, waar ik ze rustig een uurtje achter zette.

Maarrr al te rustig was ook verdacht, zo was ik eens aan het koffiedrinken met een buur terwijl Thijs en een vriendinnetje verdacht stil aan het spelen waren, mmmm toch maar even kijken, bleek dat ze een hele ton met wel 10 kg waspoeder in de wastrommel aan het gooien waren. Moest ik alles er weer uitscheppen pfffff (heb ik helaas geen foto van)

Je moet het maar(denk je zelf) leuk vinden, het moederschap, want zo staat het in de bladen en klagen moet je niet al te veel doen, want wie weet wat men er van denkt! Onzin, onzin en nog eens onzin! Moeder zijn is gewoon een topbaan, je bent moeder, politieagent, dagzuster en vergeet niet nachtzuster, huisvrouw, manager en je schema duurt vanaf het moment dat je opstaat totdat je naar bed gaat.

Lieve dames, blijf aan jezelf denken en koester je me time! Ga een tukkie doen als die kleine dat doet, neem eens een sauna dagje of ga lekker bijkletsen met een vriendin. Duik gewoon je bed weer in als je kleintje naar de creche of school is. Zorg dat je uitgerust bent dan is de wereld een stuk leuker! Laat de boel de boel, dat bed verschonen of stofzuigen kan wel even wachten!

Conclusie: mijn kinderen ( en kleindochter) zijn het mooiste en dierbaarste wat ik ooit heb mogen ervaren en ik voel me ontzettend rijk met die 3 grote knullen en dat kleine meiske!

Maar een topbaan dat blijft het!

Groetjes Jacqueline

PS: Er bestaan tegenwoordig handige to-do apps, die je leven een stukje makkelijker maken, je kunt met je gezin bespreken wie er wanneer wat doet en alle clubjes en andere activiteiten noteren, dan weet iedereen waar hij aan toe is. Hadden we die 20 jaar geleden maar gehad 🙂